พอเรากล่าวถึงมหาวิทยาลัย หลายคนจะนึกถึงว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องไกลตัว มหาวิทยาลัยเป็นหอคอยแห่งความรู้ที่ไม่สัมพันธ์กับชีวิตเท่าไหร่นัก แต่พอเรามองในอีกนิยามหนึ่งว่า มหาวิทยาลัย คือ "สถาบันอุดมศึกษา" คำว่า "อุดม" ที่เราคุ้นเคยอย่างคำว่า อุดมสมบูรณ์ นั้นก็หมายถึง การมีมากที่เพียงพอ และงอกงาม สิ่งนี้แหละคือมุมมองสำคัญที่ผมมองการศึกษา และมองการขับเคลื่อนมหาวิทยาลัยพายัพ ไปสู่การเป็นสถาบันอุดมศึกษา ที่เป็นดั่งแหล่งพำนักเพื่อเติมเต็มความรู้ แลกเปลี่ยน และฝึกปรือตนเองของทั้งผู้เรียน และผู้สอน ที่นี่เราจึงให้ความสำคัญกับความรู้เชิงวิชาการ ควบคู่ไปกับการสร้างสภาวะแวดล้อมแห่งการเรียนรู้ และการเติบโตงอกงามในฐานะมนุษย์ที่สมบูรณ์ อยากให้ลองพิจารณาตราสัญลักษณ์ของมหาวิทยาลัย ที่เป็นตัวแทนของปณิธานมหาวิทยาลัย ซึ่งประกอบด้วยสัญลักษณ์แห่งวิทยาศาสตร์ ศิลปะ ศาสนา โดยมีมนุษย์เป็นศูนย์กลาง พร้อมกับคำว่า "สัจจะ- บริการ" นี่แหละคือรากฐาน และทิศทางที่เราใช้เป็นเข็มทิศไปสู่การพัฒนาหลักสูตรการเรียนการสอนที่ตอบโจทย์ชีวิต และสังคมโลก 
     ก้าวสำคัญที่เราได้เดินหน้ามาระยะหนึ่งแล้ว คือ การสร้างสรรค์ให้เกิดสภาพแวดล้อมแห่งเรียนรู้แบบนานาชาติ แน่นอนว่าที่นี่เรามีทั้งหลักสูตรนานาชาติที่อยู่ในสังกัดของวิทยาลัยนานาชาติ (International College) และในสังกัดของคณะวิชาต่าง ๆ ซึ่งมีคณาจารย์และนักวิจัยกว่าร้อยคนมาสอนและแลกเปลี่ยนเรียนรู้ประสบการณ์ รวมทั้งนักศึกษาจากต่างประเทศมาเรียนรู้อยู่ร่วมกับเราหลายร้อยคน และเกิดกิจกรรมที่ทำให้ทุกคนได้มาปฏิสัมพันธ์ เพราะเป้าหมายของเรา คือการพยายามนำโลกทั้งใบ นำความเป็นนานาชาติ มาไว้ที่มหาวิทยาลัยพายัพ อีกเรื่องคือ ถ้าคุณมาที่มหาวิทยาลัยพายัพ คุณอาจจะไม่เห็นการฟังบรรยายในห้องเรียนที่จุนักศึกษาเป็นร้อยคน มานั่งฟังอาจารย์พูดอยู่ท่านเดียว แต่ที่นี่แต่ละห้องเรียนจะมีนักศึกษาประมาณ 20 - 30 คน การเรียนการสอนจึงเน้นไปที่การแลกเปลี่ยนเรียนรู้ และการพัฒนาความรู้ความเข้าใจของผู้เรียนอย่างใกล้ชิด